Expositieduur: tot en met 27 maart 2011
Locatie: Galerie Kap Pur, Korvelseweg 151 te Tilburg
Meer info: www.kappur.com
Een prinses, badeend, kano, kuiken, barbiepop of geit; dat zijn enkele van de beeldelementen die David van der Meer in zijn schilderijen gebruikt. Hij creëert daarmee werelden waarin je als toeschouwer verdwaalt en steeds nieuwe lagen ontdekt.
David is in 2004 afgestudeerd aan de Academie voor Beeldende Kunst te Kampen, in de richting schilderen. David is scheppend en vernieuwend bezig en heeft een geheel eigen, collageachtige beeldtaal ontwikkeld. Hiervoor is hij beloond met een startstipendium en werd hij genomineerd voor de Buning Brongers prijs. Zijn werk is opgenomen in verschillende collecties van zowel particulieren als bedrijven.Laag over laag schept hij een wereld waarin figuratieve elementen uit zijn persoonlijke leven en beelden uit de massamedia een fascinerende vervreemding teweeg brengen. Soms doorleefd en dan weer heel fijn geschilderd. De verweerde ondergrond wordt in sommige doeken letterlijk gladgeschuurd om een nieuwe wereld te openbaren.
Door het gebruik van een kleurig palet krijgt zijn werk een positief karakter. Het werk kan als autobiografisch worden gezien maar David geeft de toeschouwer wel de ruimte zelf in te vullen wat men ziet. Soms zelfs letterlijk door lege tekstballonnen toe te voegen.David gebruikt een compleet eigen set van beelden die hij eindeloos combineert, door elkaar, over elkaar en vervlecht tot een collage van geschilderde beelden. Door herkenbare beelden, bijvoorbeeld uit de massamedia, te combineren beelden uit zijn persoonlijk leven, vraag je je af of het werk autobiografisch is of juist afstandelijk. En zo zet hij je op het verkeerde been, of toch niet?!
Zijn schilderijen zijn bijna allesomvattend. Ze dagen uit tot nader onderzoek maar zijn ook licht en sprookjesachtig met onschuldige en kwetsbare dieren en personen. Ze zijn romantisch maar kunnen ook lachwekkend zijn door de cartoonstijl die hij regelmatig hanteert. Terugkerende figuren zijn bijvoorbeeld het kuiken en een badeend. Eenvoudige, simpele figuren maar ze staan ook voor nieuw leven en voor onschuld en, in het geval van de badeend, ook voor kunstmatig.David maakt vaak zeer grote werken en zegt daar zelf over: ‘Het zijn doeken die je in het echt moet ervaren. De reden van de grote formaten van deze schilderijen is dat ik vind dat je dan beter deel uit kunt maken van de wereld van het schilderij. Je stapt er sneller in.‘
Je voelt jezelf als toeschouwer inderdaad als een soort van Alice in Wonderland. Niet alleen vanwege het formaat, en deze werken zijn vergeleken met sommige van zijn werken nog kleintjes, maar ook vanwege de voorstellingen. Maar ook Alice verdwaalde in een wereld die enerzijds absurd en abstract was en dan weer levensecht met vele, zeer vele verschillende en afwijkende figuren, dieren en landschappen.
Hoewel je een vooraf bepaald verhaal denkt te ontwaren, zegt David toch: ‘Soms begin ik met een gedachte, maar ik kan dat nog geen uur volhouden en dan is het schilderij al helemaal anders dan wat ik had bedacht.’ Het schilderij is dus ook voor David een soort ontdekkingstocht waarbij niets vast staat.
Doordat David zo veel verschillende beeldelementen gebruikt, ontstaat er een uitwisseling van deze elementen. Sommige beeldelementen zijn binnen het ene schilderij juist de vervreemdende factor terwijl hetzelfde element in een ander schilderij juist een bindende factor is. In zijn meest recente werken, denk ik persoonlijk te ontwaren dat er een sterkere wisselwerking is ontstaan tussen figuratieve en abstracte elementen. Aan de ene kant de figuratieve onderlaag en aan de andere kant de abstracte voorgrond. De termen voorgrond en onderlaag doen voorkomen alsof we te maken hebben met belangrijke elementen versus minder belangrijke elementen. Dit is echter niet het geval. Het een kan in Davids werk niet bestaan zonder het ander. Er is dan ook geen strijd om belangrijkheid maar misschien wel om aandacht?!!
Wilfred van der Velden - Curator
