Expositieduur: tot en met 4 september 2011
Locatie: Galerie Kap Pur, Korvelseweg 151 te Tilburg
Meer info: www.kappur.com
Het thema van deze expositie is “portretten”. Een eenvoudig thema maar toch geeft elke kunstenaar hier een complexe invulling aan. Alle drie hebben een eigen stijl en uitgangspunt en alle drie zijn ze bezig met de zelfkant van de maatschappij.
In het werk van Heidi Wulms staat voornamelijk de mens centraal. Haar schilderijen zijn realistische beelden van personages, die de toeschouwer als zodanig herkend in zijn eigen werkelijkheid. Het zijn momentopnames van personen die zichtbaar een emotie beleven waardoor een bepaalde situatie ontstaat. Vaak een heel kwetsbaar moment van veelal vrouwen. Door deze situatie uit z’n context te halen door het toepassen van een bepaalde symboliek of een afwijkende titel ontstaat weer een nieuwe situatie die vanaf dat moment vooral wordt ingevuld door de toeschouwer. Het is aan u om te bepalen in hoeverre uw beeld bepaald wordt door bestaande, aangeleerde en cultureel bepaalde denkpatronen.Elmer de Gruijl heeft een obsessie met karakters die zich verlaten voelen in de massa. Zijn portretten tonen mensen in hun eigen omgeving, maar toch zien deze personen er ongemakkelijk en bedremmeld uit hoewel ze ons recht aankijken. Ze lijken verloren in onze maatschappij. Je vraagt je af of ze zich niet op hun gemak voelen of dat ze iets gaan doen wat niet mag? Deze spanning weet Elmer fantastisch over te brengen. Elk type mens is lijdend voorwerp: burgermannetjes, stoere macho sporters, hangjongeren, enzovoort. Niemand ontkomt aan zijn scherpe observaties. Zijn werk noopt dan ook tot onderzoek naar wat er werkelijk schuil gaat achter de façade van het leven: zwakte, hulpeloosheid....?
Ron Amir ontwikkelde een fascinatie voor werken van meesters als Michelangelo, Bosch en Caravaggio. Naast zijn monumentale schilderijen en tekeningen die vooral op deze meester teruggrijpen, is Ron onlangs begonnen met een serie kleine olieverf portretten. Waarvan u hier het resultaat ziet. Ron ziet de expressie van emotie als de belangrijkste waarheid of waarde van kunst. Het moderne leven is voor hem het belangrijkste gebied waarbinnen zijn kunst zich beweegt en waar hij de menselijke conditie onderzoekt. Hij ziet zijn werk als een vorm van zelfportrettering waarbij gedachten veranderen in patronen en beelden, zowel persoonlijk als sociaal. Rons werk is vaak gewelddadig en de serie portretten zijn zelfs morbide, gruwelijk en monsterlijk. Portretten met een verhaal.
Zoals ik al aangaf, zijn het geen makkelijke werken. Ze schuren en zijn soms pijnlijk maar toch zijn ze allen met veel liefde en integriteit geschilderd. En zo kennen we ook de kunstenaars, als persoon en als kunstenaar, vol liefde voor hun vak.
Zo zijn hun portretten ook daadwerkelijk portretten van henzelf.
